Top 10 najdziwniejszych sportów konnych

Jeździectwo przez wieki rozwinęło się tak szeroko, że powstało mnóstwo nowych sportów poza skokami, ujeżdżeniem i WKKW. Od najdziwniejszych, po najśmieszniejsze, aż do najbardziej skomplikowanych. Zajrzyjcie do naszego rankingu najdziwniejszych i przekonajcie się sami! 

1. Hoofball  – (czyli dosłownie piłka kopytna) polega na tym, że jeźdźcy naprowadzają swoje konie na piłkę o średnicy metra. Piłka może być kopana, popychana piersią albo nosem. Konie po prostu uwielbiają tę zabawę!

2. Skijöring – to skandynawski sport, w którym narciarz jest ciągnięty przez konia. Narciarze i ich rumaki mogą się ścigać lub popisywać różnymi trikami.

3. Horse ball – to sport, w którym dwie drużyny po czterech zawodników na koniach starają się wrzucić piłkę do wysoko umieszczonej pętli.

4. Horse Agility – to końska wersja dog agility. Koń musi pokonać tor przeszkód składający się ze slalomów, huśtawek, skoków przez obręcze i wielu innych przeszkód sprawdzających opanowanie konia. Nie można jednak dotykać konia ani używać uwiązów, lin i kantarów. Koń powinien podążać za delikatnymi wskazówkami człowieka.

5. Horse board – wersja skijöringu, w której koń ciągnie człowieka na desce.

6. Polo – dwie drużyny na koniach próbują wbić malutką piłkę do bramki za pomocą długich kijów (jak do golfa), nazywanych malletami. Jest to bardzo popularny sport w Ameryce Południowej.

7. Woltyżerka – w tej dyscyplinie jedna lub więcej osób wykonuje różne figury i ćwiczenia akrobatyczne na grzbiecie galopującego konia. To bardzo widowiskowa dyscyplina.

8. Cowboy Dressage – jest to połączenie klasycznego ujeżdżenia z westernowym stylem jazdy. W tej dyscyplinie liczy się przede wszystkim porozumienie  i partnerstwo między koniem a jeźdźcem.

9. Wyścigi kłusaków – koń jest zaprzężony do specjalnego dwukołowego wózka, tzw. sulki, którą powozi zawodnik. Konie mogą tylko kłusować, każde przejście w wyższy chód jest niedozwolone. Niektóre konie biegną inochodem.

10. Orka konna – w czasie rywalizacji każdy zawodnik dostaje do wyorania pole o tej samej powierzchni. Zawody nie są jednak na czas, lecz na dokładność – sędziowie wyposażeni w linijki sprawdzają jakość i głębokość orki, a także czy konie były prowadzone po prostych liniach.