Maść siwa jest tajemniczą maścią. A czy w ogóle nią jest? Przekonajmy się…

Sierść białego koloru na ciemnej skórze to cechy konia maści siwej.

Właściwie tej maści nie można nazwać barwą, bo jest tylko wadą komórek w cebulkach włosowych, które nie potrafią produkować pigmentu, odpowiedzialnego za kolor. Konie maści siwej rodzą się innego właściwego koloru, ale z wiekiem siwieją. Tak więc w wieku ok. 10 lat są już prawie całkowicie białe.

Często u koni maści siwej występują albo nawet pojawiają się z wiekiem małe brązowe plamki. Takie konie nazywamy końmi siwymi w hreczce.

U siwych koni występują odcienie:

• ciemnosiwa – sierść barwy burej;
• jasnosiwa – koń biały, z przyciemnieniem na zadzie i nogach;
• mlecznosiwa –  całkiem biała;
• siwa jabłkowita, szpak –  sierść szaro-biała, czyli szara z jasnymi plamkami;
• szpak miodowy –  sierść rdzawo-biała; występowanie tej maści świadczy o tym, że koń siwieje z kasztana;
• szpak różany –  sierść brunatno-biała; oznacza konia siwiejącego z maści gniadej;
• dropiata – to sierść biała obsypana drobnymi czarnymi lub rudymi plamkami.

Rasy u których występują osobniki wyłącznie siwe to kuce Camargue, pochodzące z południa Francji. Siwe są również Lipicany, w większości konie Andaluzyjskie oraz niektóre linie Arabów i ich potomków. Jako siwe lub kare występują konie Kladrubskie i Perszerony.

Źrebię będzie siwe tylko wtedy, gdy przynajmniej jeden z rodziców jest siwy. Siwe w przyszłości źrebię można rozpoznać po białych włoskach wokół oczu.

Umaszczenie siwe, mające swe pochodzenie w genie dominującym G (od angielskiego „Grey”) często jest mylone z maścią białą, pochodzącą od genu W (od angielskiego „White”). Więcej o białych koniach przeczytasz tu:

Albinosy czy nie albinosy?

Zdjęcia:

zdjęcie główne – Pixabay.com

zdjęcia galerii – Flickr: bazzadarambler; peggydavis66; Jackie; Wikipedia